- επίμονος
- -η, -ο (AM ἐπίμονος, -ον) [επιμένω]αυτός που παραμένει σταθερός σε κάτι, που δεν αλλάζει γνώμη (α. «επίμονη προσπάθεια» β. «κατὰ πᾱσαν περίστασιν ἐπίμονον γενέσθαι τῇ γνώμῃ», Πολ.)νεοελλ.1. πείσμων, αμετάπειστος*2. εκείνος που συνεχίζεται με την ίδια ένταση (α. «επίμονοι πόνοι» β. «επίμονη βροχή»)αρχ.όποιος παραμένει πολύ καιρό σ’ έναν τόπο («ἐπίμονον ποιεῑν τὸν στρατηγόν»).
Dictionary of Greek. 2013.